Tajemnice chwalebne to pięć tajemnic różańcowych, które ukazują triumf Jezusa i Maryi po zakończeniu Jego ziemskiej misji. Obejmują one zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa, zesłanie Ducha Świętego na Apostołów, wniebowzięcie i ukoronowanie Maryi. W artykule przedstawiam fascynujące fakty i mało znane historie związane z tymi wydarzeniami. Poznasz zaskakujące szczegóły, które pomogą Ci lepiej zrozumieć i przeżyć te niezwykłe tajemnice naszej wiary.
Tajemnice Chwalebne Różańca (Krok po Kroku)
Na część chwalebną różańca składa się pięć tajemnic:
- Zmartwychwstanie Pana Jezusa.
- Wniebowstąpienie Pana Jezusa.
- Zesłanie Ducha Świętego.
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.
- Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny.
Jakie modlitwy odmawiamy na początku tajemnic chwalebnych?
Na początku tajemnic chwalebnych różańca świętego odmawiamy zestaw typowych modlitw katolickich: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi... Ojcze nasz, któryś jest w niebie... Zdrowaś Maryjo, łaski pełna...
Są to podstawowe modlitwy chrześcijańskie, znak krzyża, Skład Apostolski (Wierzę w Boga), Modlitwa Pańska (Ojcze Nasz) oraz Pozdrowienie Anielskie (Zdrowaś Maryjo), które pomagają skupić się na rozważaniu osoby Jezusa Chrystusa i Maryi w chwalebnych wydarzeniach po zakończeniu Jego ziemskiej misji.
Skupienie na Jezusie i Maryi
Te znane nam modlitwy pomagają wyciszyć umysł i serce, by móc głębiej wczuć się w atmosferę tajemnic chwalebnych. Przygotowują do medytacji nad faktami z życia Zbawiciela i Jego Matki, które ukazują ich chwałę i zwycięstwo.
Kierują naszą uwagę na postać Chrystusa, który przeszedł przez śmierć do nowego życia, oraz Maryi - najściślej z Nim zjednoczonej. Pozwalają otworzyć się na działanie Ducha Świętego w rozważaniu tych niezwykłych prawd wiary.
Jak wyglądało zmartwychwstanie Jezusa według Ewangelii Mateusza?
Ewangelista Mateusz opisuje poranek zmartwychwstania Jezusa w sposób niezwykle plastyczny i dynamiczny. Podkreśla nadprzyrodzony, a zarazem radosny charakter tego wydarzenia.
O świcie następuje silne trzęsienie ziemi. Z nieba zstępuje anioł Pański o jasnym jak błyskawica wyglądzie. Odsuwa on kamień od grobu, na którym zasiada. Strażnicy trwożą się i jakby omdlewają z przerażenia. Anioł oznajmia kobietom przybyłym do grobu, że Jezus zmartwychwstał, zgodnie ze swoją zapowiedzią.
Scena naznaczona jest dynamiczną mocą i blaskiem Zmartwychwstałego. Ukazuje triumf Chrystusa nad śmiercią i grzechem. Jest prawdziwą "Ewangelią" - Dobrą Nowiną dla całej ludzkości.
| Główne elementy z Ewangelii Mateusza | Znaczenie |
| Trzęsienie ziemi | Nadprzyrodzony, kosmiczny charakter wydarzenia |
| Anioł jak błyskawica | Nieziemski blask, potęga Boga |
| Przerażenie strażników | Zwycięstwo Jezusa nad wrogami |
| Zapowiedź zmartwychwstania | Spełnienie Bożej obietnicy |
Gdzie jest Jezus po swoim wniebowstąpieniu według św. Augustyna?
Święty Augustyn, doktor Kościoła z V wieku, mówi, że Jezus po wniebowstąpieniu nie opuścił ludzi, ale wręcz bardziej się do nas przybliżył. Jest obecny w naszych sercach przez wiarę i łaskę - "jest w głębi nas, głębiej niż my sami".
Chociaż fizycznie Jezus wstąpił do nieba, to duchowo pozostaje w swoim Kościele - wspólnocie wierzących. Przebywa w sakramentach, Słowie Bożym, modlitwie uwielbienia. Jest szczególnie blisko nas, gdy Go przyjmujemy w Komunii Świętej.
Zatem św. Augustyn uczy, że wniebowstąpienie wcale nie oznacza "odejścia" czy "zapomnienia" o ludzkości przez Jezusa. Wręcz przeciwnie - dzięki niemu możemy doświadczać obecności Zmartwychwstałego w głębi serca, we wspólnocie Kościoła i przez całą wieczność w niebie.
Jezus z nami na zawsze
Prawda o wniebowstąpieniu ukazuje nam tajemnicę "Jezusa wszędzie" - nie tylko fizycznie siedzącego po prawicy Ojca w niebie, ale realnie obecnego w Kościele i życiu każdego wierzącego. Zgodnie z obietnicą, pozostaje On z nami "przez wszystkie dni, aż do skończenia świata".
Jakie znaki towarzyszyły zesłaniu Ducha Świętego w Dziejach Apostolskich?
Księga Dziejów Apostolskich opisuje niezwykłe znaki, które towarzyszyły zesłaniu Ducha Świętego na zgromadzonych Apostołów i uczniów Jezusa. Był to moment narodzin Kościoła.
Św. Łukasz wspomina o nagłym szumie, "jakby uderzeniu gwałtownego wichru", który napełnia cały dom. Pojawiają się też "języki jakby z ognia", które siadają na każdym z obecnych. Wszyscy zostają napełnieni Duchem Świętym i zaczynają mówić obcymi językami, co symbolizowało uniwersalny charakter nowej wspólnoty.
Te niecodzienne zjawiska podkreślały ogromne znaczenie wydarzenia Pięćdziesiątnicy dla całych dziejów zbawienia. Ukazywały moc i żywotność rodzącego się Mistycznego Ciała Chrystusa - Kościoła, napełnionego Duchem Świętym.
Dlaczego ciało Maryi zostało wzięte do nieba?
Katolicki dogmat o wniebowzięciu Matki Bożej z duszą i ciałem ogłosił papież Pius XII w 1950 roku. Maryja już za życia była najściślej zjednoczona ze swoim Synem, zachowując dziewictwo w macierzyństwie. Na Golgocie stała pod Krzyżem wraz z umierającym Jezusem. Jej cuda są znakiem szczególnej łaski u Boga.
Dlatego po zakończeniu ziemskiego życia została obdarzona udziałem w chwale Zmartwychwstałego także ciałem - na znak głębokiej więzi z Chrystusem oraz Jej wyjątkowej godności i świętości. Jest pierwszą osobą w historii zbawienia, której Bóg pozwolił oglądać swoje Oblicze w niebie z duszą i ciałem.
Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego? Chwalcie więc Boga w waszym ciele! (1 Kor 6, 19-20)
Jakie cechy powinien mieć prawdziwy przywódca według Jezusa?
Jezus, niejako wbrew ówczesnym wyobrażeniom o władzy, podaje zaskakującą definicję prawdziwego przywódcy. Otóż według Niego kto chce być wielkim, niech służy innym jako ich niewolnik. Przywództwo polega na ofiarnej trosce o podwładnych.
Chrystus jest tego najlepszym przykładem, gdyż sam przyszedł "nie po to, by Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie". Pokazuje, że boska miłość objawia się właśnie w bezinteresownym darze z siebie dla drugiego człowieka.
Zatem tajemnice chwalebne ukazują prawdziwy model przywództwa: królowanie przez całkowitą, ofiarną służbę. Tak czynił Chrystus i tak czyni Jego Matka. Mają nam być w tym wzorem.
Służyć z miłością
Dla Jezusa najważniejsze w byciu liderem jest okazywanie bezwarunkowej miłości - na wzór Tego, który "umiłował swoich do końca". Przywódca powinien troszczyć się o swoich podwładnych jak ojciec o dzieci, z pokorą im służąc. Taki autentyczny, ewangeliczny model wskazuje Chrystus.
Jak Maryja pozostaje pokorną służebnicą będąc Królową Nieba i Ziemi?
Piąta tajemnica chwalebna - ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi - ukazuje Jej triumf i wielkość. Jednak pomimo tak wzniosłej godności pozostaje Ona w swojej istocie pokorną Służebnicą Pańską, jak nazwała siebie przy Zwiastowaniu.
W Apokalipsie widzimy wizję "Niewiasty obleczonej w słońce" (Maryi), która nosi na głowie wieniec z gwiazd - godny Królowej. Jednak zarazem jest przedstawiana jako Ta, która rodzi Dziecię - Jezusa. Ukazuje prawdziwe, ewangeliczne królowanie - w pokornej trosce i służbie dla swego Syna i dzieci Bożych. Dlatego może być wzorem także dla współczesnych przywódców.
Jak możemy naśladować Maryję w drodze do świętości?
Maryja jest wzorem do naśladowania w drodze do świętości - pełnej jedności z Bogiem. Już za życia, a szczególnie w tajemnicach chwalebnych, osiąga Ona szczyty zażyłości z Jezusem. Jej ciało i dusza uczestniczą w pełni w zbawczym dziele Chrystusa.
My również możemy upodabniać się do Matki Bożej na tej drodze. Powinniśmy jak Ona wytrwale trwać na modlitwie, wsłuchiwać się w Słowo Boże i wprowadzać je w życie. Ważne jest codzienne przyjmowanie Komunii Świętej, adoracja Najświętszego Sakramentu oraz częsta spowiedź.
Głęboka więź z Jezusem, na wzór Maryi, sprawi stopniowe przemienienie całej naszej osoby, abyśmy mogli w pełni uczestniczyć w życiu samego Boga i razem z Nią wiecznie cieszyć się chwałą Zmartwychwstałego.
Tagi
Udostępnij
